“`html

Film İzleme Deneyiminizi Derinleştirecek Öneri: “Mukadderat”

Endişelenmeyin…
Film hakkında çok fazla detay vererek izleme zevkinizi etkilemeyeceğim.
Bunun tam tersine, bu filmi izlemenizi içtenlikle istiyorum.
Gerçekten herkesin izlemesini umuyorum.
Fakat bir noktada kendimi tutamayacağım; filmdeki en etkileyici sahneden bahsetmek zorundayım.
Ayrıca o sahneye dair kısa bir diyalog da paylaşacağım.

“Mukadderat” Gözlemlerinize Nasıl Yansıyacak?

Açıkçası bu filmi izlememek için birçok bahanem vardı.
Öncelikle adı…
“Mukadderat”…
Hızla, “Bir kez daha muhafazakâr bir çevrede hoş görünmek adına çekilmiş çekicilikten uzak bir film” diye geçiştirebilirdim.
İkinci olarak “Ödüllü bir festival filmi” etiketi…
Hakkında okuduğum birkaç yazıda, pek çok eleştirmen bu filmi yalnızca “ödül almış ve festivalde gösterilmiş” bir yapım olarak değerlendiriyor gibiydiler.
Ödül ve festival kombinasyonu, aklıma genelde sınırlı bir izleyici kitlesine hitap eden, genel izleyiciyi uzaklaştıran bir filmi getiriyor.
Yani bu anlamda birçok cesaret kırıcı sebep mevcuttu.

Kızımın Tavsiyesiyle Filmi İzlemeye Gittim

Kızım Gülümsün, “Baba, bu filmi mutlaka görmelisin” diye beni ikna etti.
Beni etkilemek için, “Zeki Alasya’nın yer aldığı ‘Güle Güle’ filmi gibi harika bir yapım,” sözleriyle mest etti.
“Güle Güle….”
Bu kelime benim için kilit bir referans.
Rahmetli babam hayatı boyunca sadece bir film hakkında konuştu.
O da annemin zorlamasıyla izlediği “Güle Güle” idi ve onun çok etkisinde kalmıştı, “Çok ağladım,” demişti.
Bu anılar birleşince, ön yargılarımı bir kenara atıp filme doğru yola çıktım.

Sinemadan Çıkarken Duyduğum Hissiyat

Bu yıl “Poor Things” filminden sonra izlediğim en etkileyici yapım bu oldu…
Sinema yazarları;
Evet, bu film sınırlı bütçeyle çekilmiş olabilir.
Ancak lütfen ödüllü ve festivallerde gösterildi diye insanları korkutmayın.
Bu film, geniş bir izleyici kitlesine hitap ediyor ve tüm insanların ilgisini çekecek, keyifle izlenecek bir yapım; sonuç olarak herkes umutla salondan ayrılacak.
Umarım bu minik bütçeyle büyük bir iş başaran “Easy Rider” gibi bu film de büyük başarılar elde eder.

İlk 10 Dakikaya Dikkat: Sonrası Bambaşka Bir Yolculuk

Bu filmi nasıl anlatmaya başlamalıyım?
Öncelikle bir uyarı; 3. dakikada bile insanı etkileyen acı bir sahneyle başlıyor.
Bir sabah, yaşlı bir adamın uykusunda vefat ettiğini görüyoruz.
Onuncu dakikada Gülümsün’e, “Beni bu filme mi getirdin?” diye sormaya hazırlanırken,
görülmemiş bir hikaye başladı…
Anlayacaksınız ki o iç karartıcı giriş, filmin ilerleyişi açısından gereklidir.

Filmin Devamını Anlatmayı Planlamıyorum, Sadece Şunu Soracağım

Diyelim ki babanız vefat etti ve daha yasını tutarken anneniz “Ben evlenmek istiyorum” diyor.
Bir ölüm… ve ardından 65 yaşındaki bir kadının evlenme isteği…
Film böyle bir başlangıç yapıyor ve sonrasında karşılaşacağınız hikaye, hüznün ve mutluluğun iç içe geçtiği güzellikleri gözler önüne seriyor.

İlber Ortaylı’nın Bahsettiği Kasaba Tarzı Bir Hikaye

İlber Ortaylı sık sık şöyle söyler:
“Türkiye’nin ilerlemesine engel olan şey, kasaba kültürüdür…”
Bu film Karadeniz’in Cide kasabasında geçiyor.
Bu kasaba, gördüğüm en güzel ve iç açıcı yerlerden biri oldu.
Özellikle o sahnenin yer aldığı Gideros Koyu’nu keşfedemediğime hayret ettim ve kendime kızdım.
Film, işte bu kasabada 65 yaşındaki bir kadının topluma karşı duruşunu anlatıyor.

Kasabada Kötü İnsan Yok, Sadece Gelenekler Var

Aslında kasaba halkı kötü değil, iyi bir toplum oluşturuyorlar.
Ancak yerleşik kültür, çocukluk döneminden gelen davranış ve düşünce biçimleri…

• İşte bunlar bir araya gelince, son 25 yıldır sıkça duyduğumuz bir olgu olan “hassasiyet” çıkıyor:
• Anadolu’nun çeşitli yerlerinde konser yasaklarına sebep olan bu kavram, düşünce ve farklılıklara karşı baskıyı mükemmel bir şekilde ambalajlıyor.

Nur Sürer: Fark Yaratan Bir Performans

Filmde, kasabanın “hassasiyet” baskısına karşı direnen bir kadını izliyoruz.
Bu karakter, Nur Sürer tarafından harika bir şekilde canlandırılıyor.
Seyirciyi etkileyen bir performans ortaya koyan Sürer, izleyicilere “Bu rolü ondan başka kimse oynayamazdı,” dedirtiyor.

Kafka’nın Dönüşümüne Ters Bir Durum

Filmde birbirinden etkileyici karakterler var, özellikle Almanya’dan gelip Cide’ye yerleşmiş bir emekli, önemli bir yer tutuyor.
Söylemekten bahsettiğim sahne, işte burada gerçekleşiyor.

Gideros Koyunda Düşsel Bir Huzur

Cide’nin bilinmeyen muhteşem koylarından biri; sanırım adı Gideros Koyu.
Deniz duru ve sakin, iki karakter yan yana oturup sohbet ediyorlar.
Bu kare, bazen bir dostluğun görünüşü açısından çok daha güçlü bir anlatım sunduğunu vurguluyor.

Elalem Ne Der Kılavuzu

O sırada, Almanya’dan gelen emekli bir adam, kasabanın bilgini olan yaşlı kadına:
“Meğerse yıllardır elalem ne der korkusuyla kendimi durduruyormuşum. Şimdi yıllar önce yapmam gerekeni yapmaya başlıyorum…”

Yaşlı kadın, onun içten itirafını dinliyor ve kelimelerin arkasından adım atmaya başlıyor.
Film, böyle bir kadının kasabaya karşı çıkmasını ve başardıklarını gözler önüne seriyor.
Bu gerçek bir yaşam hikayesi…
Modernizmin ve umudun simgeleri arasında yer alıyor.

Mutlu Sonla Biten Bir Hikaye mi?

Peki, bu bir “happy end” filmi mi?
Evet, sonuçları mutlu ama sadece 65 yaşındaki bir kadının azmi ve cesareti üzerine kurulu.
Filmin sonlarında, kasabasındaki pek çok kadını tanıttığı için izleyiciye umut veriyor.
Bu harika filmi kaçırmayın, zira günümüzde en çok ihtiyaç duyduğumuz şey cesaret ve umut.

Kasaba Sakinleri ve Filmin Başarısı

Yönetmen Nadim Güç, bu projeyi başarılı bir şekilde hayata geçirmiş.
Senarist Erdi Işık’ın yazdığı kasaba diyalogları gerçekçilikten uzak değil.
Nur Sürer, performansıyla izleyiciyi büyülüyor.
Aslıhan Gürbüz, oyunculuğuyla dikkat çekiyor.
Osman Sonant, yerel ağabey karakteriyle izleyicilerin kalbini kazanıyor.
Şerif Erol, gerçek karakterleri nasıl yansıtacağını mükemmel bir biçimde gösteriyor.
Hepiniz bu oyunculara alkış tutmalısınız…
Bu film, benim için “Poor Things” sonrası izlediğim en iyi yapıttır.
Ödüllü bir festival filmi olduğunu düşünmeyin; izleyin, keyfinizi çıkarın!

“`